-
1 miejsce
miejsce [mjɛjsʦ̑ɛ] nt\miejsce na coś Platz für etw2) ( wycinek przestrzeni)\miejsce pracy Arbeitsplatz m\miejsce przeznaczenia Bestimmungsort m\miejsce publiczne öffentlicher Ort mstałe/czasowe \miejsce zamieszkania erster [ lub fester] zweiter Wohnsitz m\miejsce zamieszkania Wohnort mna miejsca! sport auf die Plätze!miejscami örtlich, stellenweise[zdecydować się] z miejsca ( pot) auf der Stelle [eine Entscheidung treffen]bolesne/wrażliwe \miejsce schmerzhafte/empfindliche Stelle4) ( położenie)na twoim miejscu an deiner Stellena/w \miejsce czegoś ( pot) anstelle einer S. +genustąpić komuś miejsca [ lub zrobić komuś \miejsce] jdm Platz machen\miejsce przy oknie Fensterplatz mzająć pierwsze \miejsce den ersten Platz erringen, auf Platz eins rangierenmieć \miejsce stattfinden, sich +akk ereignenruszyć coś z miejsca etw in Gang bringen, etw in die Wege leitennie móc usiedzieć na miejscu rastlos seinustąpić komuś/czemuś miejsca jdm/etw Platz machenzginąć na miejscu auf der Stelle tot seinnie móc sobie znaleźć miejsca keine Ruhe finden -
2 miejsce
miejsce do spania Schlafplatz m;wrażliwe miejsce empfindliche Stelle f;miejsce pracy Arbeitsstelle f;miejsce zamieszkania Wohnort m;miejsce urodzenia Geburtsort m;miejsce spotkania Treffpunkt m;miejsce przeznaczenia Bestimmungsort m;miejsce wypadku Unglücksstelle f;w którym miejscu cię boli? welche Stelle tut dir weh?;miejsce siedzące Sitzplatz m;miejsce przy oknie Fensterplatz m;pierwsze miejsce SPORT erster Platz m;wolne miejsce freier Platz m;być na miejscu an Ort und Stelle sein;na twoim miejscu an deiner Stelle;w tym miejscu an dieser Stelle;nie na miejscu fig unangebracht, unpassend;mieć miejsce geschehen, sich ereignen;na miejscu KULIN zum hier Essen -
3 Ort
Ort [ɔrt] <-[e]s, -e> mohne \Ort und Jahr bez miejsca i roku wydania2) (\Ortschaft) miejscowość fvon \Ort zu \Ort gehen przemieszczać się z miejsca na miejsce3) ( Belegstelle)am angegebenen \Ort w cytowanym miejscu4) an \Ort und Stelle na miejscuhöheren \Ortes ( form) [w] wyższej instancji -
4 przeprowadzać
przeprowadzać [pʃɛprɔvaʣ̑aʨ̑], przeprowadzić [pʃɛprɔvaʥ̑iʨ̑]I. vt1) ( z miejsca na miejsce)\przeprowadzać kogoś przez coś jdn durch etw führenprzeprowadzić z kimś rozmowę mit jdm ein Gespräch führen -
5 poruszać
I. vt1) ( wprawiać w ruch)\poruszać wargami die Lippen bewegen4) ( wzburzać) ergreifen, bewegen[do głębi] poruszony czymś von etw [zutiefst] erschüttertporuszyć kogoś do żywego jdn tief kränkenII. vr3) ( zmieniać położenie)nie \poruszać się sich +akk nicht bewegen [ lub rühren]4) łatwo [ lub swobodnie] się w czymś \poruszać sich +akk in etw +dat gut auskennen, in etw +dat beschlagen sein -
6 ustępować
vi1) ( wycofywać się) zurücktreten\ustępować ze stanowiska/z urzędu von einem Posten/Amt zurücktreten\ustępować pierwszeństwa przejazdu Vorfahrt gewähren2) ( ulegać)\ustępować komuś [w czymś] jdm [bei etw] nachgeben\ustępować pod wpływem/naciskiem czegoś unter dem Einfluss/Druck von etw nachgeben [ lub zurückweichen]3) ( mijać) ból: nachlassen, abklingen; choroba: abklingen; gorączka: zurückgehen, sinken5) ( być gorszym)nie \ustępować komuś/czemuś w czymś jdm/etw in etw +dat nicht nachstehen6) \ustępować miejsca czemuś einer S. +gen Platz machen, einer S. +gen weichen -
7 zajmować
I. vtzająć komuś miejsce jdm einen Platz belegen [ lub reservieren]\zajmować miejsce Raum beanspruchenta szafa zajmuje dużo miejsca dieser Schrank nimmt viel Platz ein3) ( zaciekawiać)\zajmować kogoś jdn interessieren, jds Interesse wecken4) ( wypełniać czas) in Anspruch nehmen, beanspruchenzajmie mi to jakieś trzy godziny ich brauche dafür etwa drei Stunden5) ( dawać komuś zajęcie) beschäftigen6) jur pfänden, beschlagnahmen7) med angreifen, übergreifenrak zajął wątrobę Krebs hat die Leber angegriffen [ lub griff auf die Leber über]II. vr1) ( dbać)\zajmować się domem/ogrodem/praniem sich +akk um den Haushalt/den Garten/die Wäsche kümmern2) ( interesować się)\zajmować się średniowieczną literaturą/biologią sich +akk mit der mittelalterlichen Literatur/der Biologie befassenczym się zajmujesz? womit beschäftigst du dich?, was machst du [so]? ( fam)\zajmować się własnymi sprawami sich +akk um sein eigenes Zeug kümmern ( fam)3) ( opiekować się)\zajmować się kimś/czymś sich +akk um jdn/etw kümmern, sich +akk jds/einer S. +gen annehmen4) ( zaczynać się palić) Feuer fangen, in Brand geraten -
8 Fleck
См. также в других словарях:
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
nigdzie miejsca nie zagrzać — {{/stl 13}}{{stl 7}} przenosić się z miejsca na miejsce, często zmieniać miejsce pobytu, pracy itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Choć był dobrym fachowcem, nigdzie nie mógł dłużej zagrzać miejsca. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
z miejsca — → miejsce … Słownik języka polskiego
na (swoje) miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o przemieszczaniu czegoś: do punktu, miejsca właściwego, przeznaczonego na daną rzecz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odłóżcie zabawki na miejsce. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… … Słownik języka polskiego
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
zagrzać — Nie zagrzać gdzieś miejsca zob. miejsce 12. Nigdzie nie zagrzać miejsca zob. miejsce 13 … Słownik frazeologiczny